Zęby na implantach – co należy wiedzieć?

Zęby na implantach stanowią nowoczesne rozwiązanie dla osób z brakami w uzębieniu. Pozwalają na odzyskanie pełnej funkcji żucia i estetyki uśmiechu. Warto poznać szczegóły tej metody leczenia, aby podjąć świadomą decyzję.

Zęby na implantach – czym jest to rozwiązanie?

Odbudowa uzębienia w oparciu o wszczepy śródkostne jest obecnie uznawana za najbardziej zaawansowaną metodę uzupełniania brakujących zębów. Polega ona na chirurgicznym umieszczeniu w kości szczęki lub żuchwy tytanowych implantów, które pełnią funkcję sztucznych korzeni. Do nich, po okresie integracji z tkanką kostną, mocowane są odpowiednie uzupełnienia protetyczne, takie jak korony, mosty czy protezy. 

Taka konstrukcja zapewnia wyjątkową stabilność i komfort, a także naśladuje naturalne uzębienie nie tylko pod względem wyglądu, ale również funkcjonalności. Rozwiązanie to pozwala na uniknięcie szlifowania zdrowych, sąsiednich zębów, co jest konieczne w przypadku tradycyjnych mostów protetycznych.

Jakie są wskazania do leczenia implantologicznego?

Dla kogo dobrym rozwiązaniem są zęby na implantach? Kwalifikacja do leczenia implantologicznego opiera się na szczegółowej diagnostyce oraz ocenie ogólnego stanu zdrowia pacjenta. Podstawowym wskazaniem jest utrata jednego, kilku lub wszystkich zębów. Kandydatem może być niemal każda dorosła osoba, u której zakończył się proces wzrostu kości. Konieczne jest jednak zachowanie dobrej higieny jamy ustnej oraz brak przeciwwskazań zdrowotnych. 

Do najważniejszych czynników wykluczających lub wymagających szczególnej ostrożności należą nieustabilizowana cukrzyca, zaawansowana osteoporoza leczona bisfosfonianami, aktywne choroby nowotworowe, a także poważne zaburzenia krzepnięcia krwi. Również  nałogowe palenie tytoniu znacząco pogarsza rokowania.

Warunkiem powodzenia terapii jest posiadanie odpowiedniej ilości i jakości tkanki kostnej w miejscu planowanego wszczepu. Aby zapewnić implantowi stabilne podparcie i umożliwić jego prawidłową integrację, kość musi mieć wystarczającą wysokość i szerokość. W przypadku zaniku kości, który często postępuje po utracie zęba, konieczne może być przeprowadzenie zabiegów regeneracyjnych. Procedury takie jak augmentacja kości czy podniesienie dna zatoki szczękowej mają na celu odbudowę utraconej tkanki i stworzenie optymalnych warunków do implantacji. Precyzyjną ocenę warunków kostnych umożliwia badanie tomografii komputerowej wiązki stożkowej (CBCT), które jest złotym standardem w planowaniu leczenia.

Etapy leczenia – jak przebiega osadzanie zębów na implantach?

Proces leczenia implantologicznego jest złożony i wieloetapowy, co gwarantuje bezpieczeństwo oraz przewidywalność rezultatów. Każdy etap wymaga precyzji i ścisłej współpracy między pacjentem a zespołem stomatologicznym.

Konsultacja i planowanie leczenia

Pierwszy krok do wszczepienia zębów na implantach to zawsze wnikliwa konsultacja, podczas której lekarz stomatolog przeprowadza szczegółowy wywiad medyczny oraz badanie jamy ustnej. Na tym etapie oceniany jest stan zębów, dziąseł i błony śluzowej. Niezbędne jest wykonanie diagnostyki obrazowej, zazwyczaj w postaci zdjęcia panoramicznego oraz trójwymiarowej tomografii komputerowej. Na podstawie zebranych danych specjalista tworzy indywidualny plan leczenia, który uwzględnia liczbę i rozmieszczenie implantów, rodzaj przyszłej odbudowy protetycznej, a także harmonogram i kosztorys całej procedury.

Kluczowe dla sukcesu procedury jest precyzyjne zaplanowanie zabiegu. Dzięki zaawansowanemu oprogramowaniu komputerowemu, na podstawie obrazu z tomografu, chirurg może wirtualnie zaprojektować umiejscowienie każdego implantu z dokładnością do ułamka milimetra. Pozwala to na wybór optymalnej pozycji, kąta nachylenia oraz głębokości wszczepu, z ominięciem ważnych struktur anatomicznych, takich jak nerwy czy naczynia krwionośne.

Procedura chirurgiczna i okres gojenia

Zabieg wszczepienia implantów odbywa się w warunkach pełnej sterylności, najczęściej w znieczuleniu miejscowym, dzięki czemu jest całkowicie bezbolesny. Chirurg nacina dziąsło, aby odsłonić kość, a następnie za pomocą specjalistycznych wierteł przygotowuje precyzyjne łoże dla implantu. W to miejsce wprowadzany jest tytanowy wszczep, który zostaje przykryty płatem dziąsła i zaszyty. Bezpośrednio po zabiegu pacjent otrzymuje szczegółowe zalecenia, które obejmują stosowanie zimnych okładów, przyjmowanie przepisanych leków oraz utrzymywanie diety płynnej lub miękkiej przez kilka dni. Ważne jest unikanie intensywnego wysiłku fizycznego.

Po umieszczeniu implantu w kości rozpoczyna się proces osteointegracji, czyli trwałego zrastania się powierzchni wszczepu z otaczającą go tkanką kostną. Trwa on zazwyczaj od 3 do 6 miesięcy, w zależności od lokalizacji i indywidualnych uwarunkowań pacjenta. W tym okresie implant nie powinien być obciążany, aby proces gojenia przebiegał bez zakłóceń. W niektórych przypadkach możliwe jest zastosowanie tymczasowego uzupełnienia protetycznego, które maskuje brak zęba, ale nie przenosi sił żucia na gojący się wszczep. Zakończenie osteointegracji jest warunkiem przejścia do etapu protetycznego, czyli wykonania ostatecznych zębów na implantach.

Rodzaje uzupełnień protetycznych na implantach

Finalnym etapem leczenia jest wykonanie i zamocowanie pracy protetycznej, która odtwarza utracone zęby. Wybór konkretnego rozwiązania zależy od liczby i rozmieszczenia braków zębowych:

• w przypadku braku pojedynczego zęba najczęściej stosuje się koronę protetyczną osadzoną na jednym implancie. Takie rozwiązanie idealnie naśladuje naturę, ponieważ odtwarza zarówno koronę, jak i korzeń zęba;
• jeśli brakuje kilku sąsiadujących ze sobą zębów, optymalnym wyjściem jest most protetyczny oparty na dwóch lub więcej implantach. Pełnią one funkcję filarów, na których zawieszone są przęsła mostu odtwarzające brakujące zęby. Zaletą mostów opartych na implantach jest brak konieczności szlifowania zdrowych zębów sąsiadujących z luką, co jest nieuniknione przy wykonywaniu mostów tradycyjnych. Pozwala to na zachowanie cennych tkanek zębowych;
• pacjenci borykający się z całkowitym bezzębiem również mogą skorzystać z leczenia implantologicznego. Dla nich przeznaczone są protezy całkowite stabilizowane na implantach. Mogą to być rozwiązania ruchome, typu overdenture, które mocuje się do kilku implantów za pomocą specjalnych zatrzasków. Pacjent może je samodzielnie wyjmować w celu utrzymania higieny. Drugą opcją są stałe uzupełnienia, przykręcane na stałe do implantów, które może zdjąć jedynie lekarz w gabinecie. 

Takie stałe zęby na implantach zapewniają najwyższy komfort, stabilność i siłę żucia, zbliżoną do naturalnego uzębienia. Przywracają pacjentom pewność siebie i pozwalają na swobodne funkcjonowanie.

Pielęgnacja i trwałość zębów na implantach

Długoterminowy sukces leczenia implantologicznego jest w dużej mierze zależny od samego pacjenta i jego zaangażowania w utrzymanie prawidłowej higieny jamy ustnej.

Wbrew powszechnym mitom, zęby na implantach wymagają jeszcze staranniejszej pielęgnacji niż naturalne uzębienie. O ile sam implant jest odporny na próchnicę, o tyle otaczające go tkanki – dziąsło i kość – są podatne na stany zapalne wywołane przez płytkę bakteryjną. Zaniedbania higieniczne mogą prowadzić do rozwoju peri-implantitis, choroby niszczącej kość wokół implantu, co w konsekwencji może skutkować jego utratą. Codzienna pielęgnacja powinna obejmować dokładne szczotkowanie, a także czyszczenie przestrzeni międzyzębowych i wokółimplantowych za pomocą specjalistycznych nici dentystycznych, szczoteczek międzyzębowych czy irygatorów wodnych.

Ważne dla zachowania zdrowia implantów są również regularne wizyty kontrolne w gabinecie stomatologicznym, zalecane co 6 miesięcy. Podczas takiej wizyty higienistka stomatologiczna przeprowadza profesjonalne czyszczenie, usuwając kamień i osady z miejsc trudno dostępnych. Lekarz natomiast ocenia stan dziąseł, stabilność implantu oraz dopasowanie pracy protetycznej. Prawidłowo pielęgnowane implanty mogą służyć pacjentowi przez całe życie. Sama praca protetyczna, czyli korony lub mosty, podlega naturalnemu zużyciu i po około 10-15 latach może wymagać wymiany, jednak sama tytanowa podstawa pozostaje nienaruszona w kości.